Dromen en het weten
Dromen en het weten
Jaqueline voskuil/ Dromen
26-02-2023 /Emmeloord
Voordat ik aan dit artikel wilde beginnen wist ik al wel wat ik zou willen vertellen over wat ik heb meegemaakt wat betreft het weten.
Maar tegelijkertijd bedacht ik me wel dat misschien niet iedereen weet wat het weten is. Het weten is het absolute bewustzijn, het bewustzijn waar je nooit aan hoeft te twijfelen.
Het absolute bewustzijn
In mijn boek Het grote dromenboek heb ik dit geschreven over het absolute bewustzijn: Misschien heb je het wel eens meegemaakt in een droom. In de droom heb je er namelijk een broer bij, terwijl je in werkelijkheid geen broer hebt! Dit betekent dat je je niet bewust bent van je mannelijke krachten als doorzettingsvermogen, daadkracht en doelgerichtheid.
Maar er is meer, een soort van weten. Dat je bijvoorbeeld wéét dat je zus zwanger is, terwijl zij zich dit nog niet realiseert. Dit is het absolute weten. Er valt niet aan te twijfelen. Zo heb ik zelf hiervan een voorbeeld: ik moest huilen toen een goede vriendin me vertelde dat ze de relatie met haar toenmalige vriend had verbroken. Ze vroeg me waarom ik zo moest huilen. Ik antwoordde haar oprecht dat ik het sneu dat die relatie niet werkte. Een dag later bedacht ik waarom ik zo in tranen was uitgebarst. Ja, ik vond het sneu, maar zo erg nu ook weer niet. Een jaar later kwam het antwoord als vanzelf: een onherstelbare breuk tussen die vriendin en ikzelf. Die dag had dus een jaar eerder voorzien, wat bij mij een immense huilbui uitlokte
Wat is weten?
‘Weten is kennis hebben van de bekende en onbekende omgeving door middel van eigen waarneming of overdracht van informatie. Kennis wordt opgeslagen in het geheugen. Weten is het bewust zijn van bepaalde gegevens omtrent je eigen leven, de omringende wereld of abstracte wereld’ (bron: Wikipedia).
Oké, dus wat ik ken dat bestaat. Zoals een stoel is een stoel en niet een hond. Maar betekent: abstracte wereld? Ik weet het niet en heb het opgezocht: ‘Abstractie is het inductieve proces van het weglaten van alle niet-essentiële informatie en secundaire aspecten en vervolgens generaliseren om zo de meer fundamentele structuren zichtbaar te maken’. Met andere woorden, je komt meteen bij de kern. Om bij het voorbeeld van de stoel en de hond te blijven, wanneer je het hebt over een stoel praat je dan niet over de stijl, de ontwerper en het soort hout, maar dat ie lekker zit of niet. En de hond is lief en niet dat je vertelt over de eigenschap van het ras en welk voedsel het beste is voor hem.
Meteen bij de kern
Ik zal je een voorbeeld geven van het absolute weten wat mij zelf eens overkwam. Naast het schrijven van boeken en artikelen ben ik drie maanden in het jaar seizoenmedewerker op het lab. Ik doe er eenvoudig, maar secuur werk. Een collega haar dochter kwam er ook bij te werken en toen deze binnenkwam dacht ik in een tiende van een seconde: wat doe jij hier? Je hebt hier niets te zoeken. Het is zelfs zo dat ik ook wist dat ze ook niet in onze provincie hoorde. Waar wel, dat wist ik niet, maar in ieder geval niet bij ons op het lab.
Tijdens de lunchpauze kwamen een paar andere collega’s en ik met elkaar in gesprek en toen vroeg iemand aan haar: ‘Heb je al een idee wat je na het seizoen gaat doen?’ Dat wist ze nog niet, maar wel dat ze wilde reizen. Nu is dat niet zo bijzonder, maar wel als je achttien jaar bent en helemaal naar China. In je eentje. Toen ik haar een paar dagen terug dus zag wist ik dat ik dit dus zag.
Ingevingen, een droom en het weten
Een tijd geleden kwam een vrouw bij me met het verzoek voor een droomuitleg. In het echt was haar tweede vader heel ziek en had ze gedroomd dat hij ongeneeslijk ziek was en dat hij in haar droom zei dat hij er oké mee is en dat ze zich geen zorgen moet maken. Dat het bij het leven hoort.
Ik heb haar toen verteld dat de droom symbolisch was en heb haar een uitleg over haar droom gegeven. Een weekje later zei ze: ‘Ik ben inderdaad ook bezig met innerlijke strugles’.
En toen vertelde ze iets over haar ingevingen: ‘Ik hoor morgen pas of m’n soort van tweede vader ongeneeslijk ziek is (eigenlijk is hij een kennis), maar ik ken hem al vanaf mijn geboorte zoals voorheen uitgelegd en is praktisch een vaderfiguur voor me geweest. Ik heb vaak ingevingen dat er iets gebeurt, alleen niet wanneer. Zo zag ik anderhalf jaar geleden hem al kanker krijgen destijds ook gekregen en overwonnen maar het beeld dat ik hem in een doodskist zie liggen kwam steeds terug.
Zodoende hoorde ik nu dus dat hij slecht ligt en zeven zakken bloed nodig had en mogelijk weer kanker heeft, morgen krijg ik het te horen. Op dezelfde manier zie ik mijn partner en vader sterven aan kanker en soms een getal erbij. En heb ik vaak het gevoel dat ik iets al eerder heb meegemaakt alsof dat moment de play button ingedrukt wordt en ik vanuit daar weer verder ga. Dit klinkt heel diep, maar vaak komt het uit wat ik voel. Zo ook hetzelfde over hoe mijn zoontje eruit zou komen te zien voor hij geboren werd.
Alleen geven m’n ingevingen geen tijd door in welke periode van het leven. Zo kan ik ook van foto’s veel aflezen zonder dat ik mensen ken. Ik heb veel baat bij jouw mail. Dus zoals je leest klopt het weer precies. Nu worstel ik vooral met acceptatie en verlatingsangst. Vooral omdat ik dit weer zag aankomen, dat maakt ’t des te enger als het bevestigd wordt deze dagen. Misschien kun je me hier ook iets over vertellen? Sta open voor jouw mening.’
Dit vertelde ik deze vrouw: ‘Zoals je ongetwijfeld weet is het weten het absolute bewustzijn. Je hoeft hier nooit aan te twijfelen.
Zonet zat ik ineens te denken: het kan zomaar zijn dat engelen je het toefluisteren dat iemand komt te overlijden, bij jou te ervaren als ingevingen. Of dat overledenen je dit toefluisteren, bij jou te ervaren als een beeld. En weet je, ze doen dit omdat jij dit aankan en omdat je iets hebt te vertellen wat belangrijk is. Misschien denk je wel eens bij jezelf, ik zou er iets mee willen doen. En dat dit juist zetjes in de goede richting zijn om het ook daadwerkelijk te doen.
Laatst hoorde ik iemand vertellen dat al die ingevingen al heel diep van binnen bij jou (je=bij iedereen) zitten. Ze wachten als ware op het juiste moment om naar je bewustzijn te worden gebracht. En laat dit nu bij jou steeds het geval zijn. Dit is geen toeval of per ongeluk.
Bijvoorbeeld, ik heb iemand gekend die als zij droomde over een wit paard, dat ze wist dat er iemand in de familie – of kennissenkring kwam te overlijden. Dit kwam altijd uit. Zij kwam dus via haar dromen bij het weten. Niet zo heel verwonderlijk omdat dromen het weten zijn.
Nog een voorbeeld: ik ken iemand die een beeld kreeg van dat haar broer omviel. Hij is een half jaar later ook echt komen te overlijden. Ook zij kwam bij het weten. Je zegt dat je geen tijd doorkrijgt. Dit is niet heel verwonderlijk hoor. Er bestaat eigenlijk geen tijd, dit is een concept dat de mens heeft bedacht.
Dat je al die ingevingen en beelden krijgt is heel bijzonder hoor, en het is zeker geen toeval. Je hebt iets te vertellen in het dagelijks leven wat belangrijk is. Laat de controle maar eens los en maar gewoon eens wat er gebeurd, misschien zijn het wel heel mooie dingen. Dingen die je van te voren nooit had gedacht. Yes.
Een droom
Ik ken iemand die als kind al droomde dat zijn echte ouders nog leefden. Zijn adoptieouders hielden hem steeds voor dat zijn biologische ouders dood waren. En toch… hij droomde steeds over zijn moeder, dat ze leefde en dat ze hem in de armen sloot. Vele jaren later werd deze droom bewaarheid, deze man kon zijn echte moeder in de armen sluiten, en dit allemaal dankzij de droom.
Soms kan je ook dromen over een man waarvan je weet dat dit een magiër is. Dit overkwam me vlak voordat ik met dit artikel bezig ging, maar ook omdat ik fictie wilde schrijven en ik het maar niet deed. Waarom ik het niet deed? Voordat ik begin met mijn schrijfwerk fictie heb ik al kilometers weg vol met beren afgelegd: het lukt niet, het wil niet, het zal nóóit worden uitgegeven en meer van dat soort angsten. Want dat zijn het, ik hoef echt niet te twijfelen aan mijn schrijfwerk. Je raadt het al, ik ben die avond meteen naar zolder gegaan (mijn schrijfplek) en met m’n roman verder gegaan.
Het collectief onbewuste
Zo heb ik nog veel meer voorbeelden van het weten. Nog een heel kleine? Bij het schrijven van een boek Dromen en alchemie had ik na lang achterelkaar typen op de computer ineens de absolute uitleg waar ik al heel lang mee bezig was: we leven allemaal in het onbewuste. Er was geen speld tussen te krijgen en eerlijk: ik was best een beetje trots op mezelf. Ik ging even achter de computer vandaan, zette de waterkoker aan en terwijl ik wachtte tot het water kookte pakte ik een boek van Carl Gustav Jung van de stapel af (er lagen nog meer boeken van hem op deze stapel). Ik blader er wat doorheen en werkelijk waar, zag ik daar toch niet precies hetzelfde staan!
Wij leven allen in het onbewuste, stond er. Echt waar, er is geen woord van gelogen. Dit was geen toeval. Het is namelijk onmogelijk om dit voor elkaar te krijgen als je dit zou willen aantonen op een wetenschappelijke manier. En zo mooi, veel later las ik eens dat hier een woord voor is: kryptomnesie. Op de een of andere manier kwam ik bij het collectief onbewuste. Dit is het onbewuste van iedereen en ik kon daar iets uit halen wat al eerder was geschreven. Door Jung dus.
Het weten, het absolute bewustzijn: je hoeft er nooit aan te twijfelen. Je wéét.
Bron: Jacqueline Voskuil
Redactie: Stanley ter Haar
Plaats hier je reactie
Like
Geweldig
Boos