Column 8 – De Noordoostpolder

Vertrouwen?
Een tijdje geleden, om precies te zijn 2 november dit jaar, lag er een
brief van de politie in de brievenbus. Wellicht dat u er ook een heeft
gehad. Het ging hier over: ‘Al enige tijd heeft de politie in
samenwerking met de Gemeente Noordoostpolder een project
opgezet om woninginbraken aan te pakken’. Ik dacht, goed plan.
Mensen moeten met hun pootjes van andermans spullen afblijven,
nietwaar? In dezelfde brief las ik twee regels verder dit: ‘Graag zou
de politie in contact willen komen met bewoners die op vakantie
gaan of enige tijd afwezig zijn’. Wat er nu gebeurde was eigenlijk niet
zo mooi. Ik was op mijn hoede. Want wat gebeurde er? Ik dacht
meteen, dit is wel een heel rare manier om te zien wie wel of niet
thuis is tijdens vakantie of bijvoorbeeld voor enige tijd weg is in
verband met werk in het buitenland. Vrijwel direct dacht ik ook aan
de berichten in de media vol met waarschuwingen voor het
zogenoemde fishing. Met andere woorden, het op een illegale
manier binnen hengelen van uw geld. Nu ging dit misschien niet
direct over geld, maar toch. Ik was nog steeds op mijn hoede, bijna
achterdochtig. Met het fenomeen fishing vers in mijn geheugen
gingen bij mij ‘dus’ allerlei alarmbellen af. Want wat moest de politie
met dit gegeven? En was dit bericht wel te vertrouwen? De brief was
in keurig Nederlands en voorzien van papier van de politie. Ik weet
dat dit niets hoeft te betekenen getuige de vele verhalen van mensen
die zijn genept via fishing. De brief bleek correct te zijn.
Ik heb al eens eerder verteld over vertrouwen. Dat dit het cement is
van de samenleving. Maar soms wordt het je wel heel moeilijk
gemaakt.

Jacqueline Voskuil